تأثیر نوع کفش بر متغیرهای مرتبط با آسیب استرس فراکچر ساق حین دویدن

چکیده مقدمه: مطالعات نشان داده اند که شکستگی استرسی درشت نی یکی از شایع ترین آسیب ها در میان افرادی است که به طور تفریحی و منظم به ورزش دو مشغول می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر دو نوع کفشمختلف بر متغیر های مرتبط با شکستگی استرسی درشت نی حین دویدن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 25مرد جوان سالم(با میانگین سنی 27/2±21 سال، قد 39/5±93/176 سانتی متر و جرم 84/8±30/72 کیلوگرم)، در شرایط کفش ناپایدار، کفش کنترل و پابرهنه دویدند و متغیرهای وابسته به آسیب شکستگی استرسی درشت نی شامل حداکثر نیروهای عمودیفعال و غیرفعال و همچنین سرعت بارگذاری نیروی عمودیبا استفاده ازصفحه نیرواندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: سرعت بارگذاری نیروی عمودی 80% در کفش ناپایدار به طور معنی داری بیشتر از کفش کنترل بود(001/0p=). حداکثر نیروی عمودی غیرفعال در کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل (000/0=p) و وضعیت پابرهنه به طور معناداری افزایش یافت (039/0=p). با وجوداین، سرعت بارگذاری نیروی عمودی و حداکثر نیروی عمودی غیرفعال در کفش کنترل به طور معنی داری کمتر از پای برهنه بود(به ترتیب001/0=p و 002/0=p). نتیجه گیری: استفاده از کفش ناپایدار ممکن است دوندگان تفریحی را در معرض خطرات آسیب شکستگی استرسی درشت نی قرار دهد.